Jüpiter

Güneş etrafında Güneş'ten ortalama 5.2 AU uzaklıkta, 11,9 yıllık periyotla dolanan, en büyük gezegen. Ekvotaral çapı 142800 km (Dünya'nın 11 katı), kutupsal çapı ise 135500 km'dir. Bu basıklı, diğer bütün gezegenlerden daha kısa olan 10 saatten küçük rotasyon periyodunun bir sonucudur. Jüpiter'in kütlesi, diğer bütün gezegenlerin toplam kütlelerinden en az iki kat daha büyük: fakat ortalama yoğunluğa, suyun yoğunluğunun sadece 1.3 katıdır. Bu demektir ki büyük ölçüde hidrojen ve helyum gibi hafif elementlerden müteşekkildir.

13 aylık zaman aralıklarıyla opozisyonda olur ve bu konumda görünen çapı 47 yay saniyeyi parlaklığı ise -2.4 değerine ulaşır. Bu parlaklık, gece gökyüzünde Ay, Venüs ve nadiren Mars'tan sonra görünen en büyük parlaklıktır. Yüzeyinde düzensiz lekeler vardır ve bunların disk boyunca olan hareketlerinden itibaren gezegenin dönme periyodu ekvatoral bölgelerde 9 saat 51 dk ve yüksek enlemlerde 9 saat 56 dk olarak hesaplanmıştır. Büyük kırmızı lekenin ve beyaz oval yapının dışındaki bütün lekeler gün ve ay mertebesinde son bulan, geçici yapılardır.

Jüpiterin atmosferin ve iç yapılarına ağit modeller yapılagelmektedir. 1973 ve 1974'te Pioneer 10 ve 11, 1979'da ise Voyager sondalarından alınan bilgilerden, gezegende hidrojen, amonyak, metan, su buharı, etan, asetilen, fosfin, germanyum, tetrahidrid ve karbonmonoksit bulunduğu belirlenmiştir. Gezegen hızlı döndüğünden, hava sistemleri bölgeseldir ve bu nedenle renkli bantlar ve bulut sistemleri vardır. Büyük kırmızı leke gibi yüksek bulut yapıtlarının kırmızı rengi, muhtemelen konveksiyonla, atmosferin daha alt tabakalarına yukarı doğru taşınan fosfordan dolayıdır.

Jüpiter, Güneş'ten aldığının 2 misli enerji ile kendini ısıtmaktadır. 4.6 bin milyon yıl evren meydana geldiğinden bu yana, gezegenin içerisinde bir ısı kaynağı kaldığı düşünülmektedir. Bu iç enerji kaynağı aynı zamanda Jüpiter'deki hava sisteminide etkiler. Jüpiterin hızlı dönmesine ilaveten dışarıya neşrettiği enerji ve sera etkisi, ekvatorla kutuplar arasında küçük bir sıcaklık farkı olmasını gerektirir. Atmosferik sıcaklıklar üst tabakalarda -130 dereceden alt tabakalarıda 30 dereceye kadar artar.

Jüpiter'in atmosferi; %82 hidrojen ve %17 helyum'dan oluşmaktadır. 1000 km. derinlikte hidrojen sıvı haldedir ve burası atmosferle, gezegenin iç kısmının sınırıdır. 25.000'den 30.000 km.'ye olan derinliklerde, 3.000.000 atmosfer basıncı altında hidrojen, metalik haldedir. Sıcaklık 1000 km derinlikte 2000 dereceden, 25.000 km'de 11.000 dereceye ve gezegenin merkezinde ise 30.000 dereceye kadar çıkar. Jüpiterin manyetik alanının şiddetli, Dünya'nın kinin 17.000 katıdır. Bu gezegen aynı zamanda bir radyo kaynağıdır. Yani çok fazla radyoaktif dalgalar yollamaktadır.